Quantcast
Channel: Attack Of The Quasars » Only reptiles feel this way about that kind of weather
Viewing all articles
Browse latest Browse all 4

Ο Αύγουστος έρπει

0
0

Την Τρίτη το πρωί, ξύπνησα και με φαγούριζε η πλάτη μου.

Κοιτάω και βλέπω μια δαγκωματιά ΝΑ! κόκκινη και φουσκωμένη. Βάζω φενιστίλ. Περιμένω. Τίποτα. Περνάνε δυό μέρες. Τίποτα. Εκεί αυτό. Την Τετάρτη μάλιστα και ενώ με φαγούριζε το σκασμένο, έγραψα fb status update με νεύρα:

Μαλακισμένο έντομο που μου μασούλησες την πλάτη τόσο ώστε να μην μπορώ ν’ ακουμπήσω στην καρέκλα, ελπίζω μόλις με δάγκωσες να ψόφησες.

Ε, πλέον την Πέμπτη, πήγα στο φαρμακείο να τους ρωτήσω μήπως έχουν να προτείνουν κάτι άλλο γιατί είχε αρχίσει να πονάει αρκετά η πλάτη μου. Το κοιτάει αυτή, μου λέει “παπα, τεράστιο δάγκωμα! Μήπως να το δει δερματολόγος;”.

Κλείνω ραντεβού με τον δερματολόγο που με είχε δει όταν είχα τα τρεξίματα με τον ιό. Μπαίνω μέσα, και παίζει ο εξής διάλογος:

- Γεια σας γιατρέ! Ήρθα γιατί κάτι μ’ έχει τσιμπήσει και δεν περνάει με τίποτα καλέ. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο τσίμπημα!

- *Το κοιτάει ένα δευτερόλεπτο.* Δεν έχετε δει τέτοιο τσίμπημα γιατί είναι έρπης.

Μάλιστα.

Του λέω εν τω μεταξύ “μα τι έγινε; Εγώ δεν είχα πάθει ποτέ μου δερματολογικά!” και μου απάντησε “μα, δεν ξέρετε πως όλα μαζί έρχονται;”. Μπράβο. Τώρα ησύχασα. Κι επειδή είμαι και πολύ σιχασιάρα μ’ αυτά τα δερματολογικά κι αυτό το πράγμα μου φαίνεται φοβερά αηδιαστικό και όλη την ώρα με πονάει και δεν μπορώ να το ξεχάσω, είμαι σίγουρη ότι πίσω στην πλάτη μου συμβαίνει αυτό:

Είμαι σίγουρη πως έτσι φαίνεται.

Βαριά αντιβίωση και δύο διαφορετικές κρέμες, απαγορεύεται ο ήλιος και το μπάνιο. Μου είπε ότι έχει πέσει η άμυνά μου από στρες – κούραση – άγχος και να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ. Η Brew’s sister μόνο που δεν μου έβαλε τις φωνές στο τηλέφωνο και μου απαγόρευσε να βρίζομαι με κόσμο και να τσακώνομαι για πολιτικά και να διαβάζω τρέχοντα θέματα. Ο αδερφός της Brew’s sister μου είπε το ίδιο. Τώρα νιώθω σαν παιδάκι που το πιάσανε να σκαλίζει το κακαδάκι από την πληγή στο γόνατο. Ξέρω ότι πρέπει να το αφήσω ήσυχο για να κλείσει, αλλά δεν μπορώ γιατί είναι εκεί και πρέπει να το κάνω!

Στις 8 του μήνα φεύγω για λίγες μέρες (πέρισυ δεν είχα διακοπές) και θα είναι ευκαιρία. Όπως και να ‘χει, θα προσπαθήσω για τον τρέχοντα μήνα να μειώσω την επαφή μου με ανόητους και να απολαύσω τον χρόνο μου με τους ανθρώπους που αγαπάω και με κάνουν να αισθάνομαι λιγότερο μόνη. Για λιγάκι λοιπόν τα ποστ θα μειωθούν ή θα γράφω μόνο για ζωάκια. Θα επιστρέψω ξε-ερπιασμένη και έτοιμη για την αντιμετώπιση της νέας σεζόν.

Φιλιά, αγαπημένη μου αναγνώστρια. Θα τα πούμε σύντομα.


Filed under: προσωπικές παράνοιες Tagged: burnout, αυτοαναφορικά, Only reptiles feel this way about that kind of weather

Viewing all articles
Browse latest Browse all 4

Latest Images

Trending Articles





Latest Images